Zasady terapii logopedycznej

Na czym polega TERAPIA LOGOPEDYCZNA wad artykulacyjnych?

TERAPIA LOGOPEDYCZNA WAD ARTYKULACYJNYCH to specyficzne, zaplanowane i zamierzone działania, podejmowane przez logopedę,  mające na celu usunięcie „wszelkich form wadliwych realizacji dźwięków i wytworzenie na ich miejsce nowych, prawidłowych, a następnie – utrwalanie ich w mowie kontrolowanej i spontanicznej”[1]

Na terapię logopedyczna składa się:

  • etap przygotowawczy czyli działania, których celem jest poprawa „warunków wyjściowych”, umożliwiających uzyskanie prawidłowej wymowy głoski lub głosek np. zmiana wadliwego sposobu połykania, toru oddychania, skierowanie pacjenta na zabieg podcięcia wędzidełka podjęzykowego, usprawnianie pracy narządów artykulacyjnych, wzmocnienie napięcia warg, usprawnianie słuchu fonematycznego,
  • etap wywołania głoski, czyli zespół czynności, których efektem jest nauczenie pacjenta głoski – której nie potrafił artykułować – zgodne z ogólnopolską normą ortofoniczną. Wywołać głoskę może tylko i wyłącznie logopeda podczas terapii logopedycznej;
  • etap utrwalania i kontroli – czyli nauka nowego dźwięku w sylabach, wyrazach, wyrażeniach. Logopeda poprawnie dobiera odpowiednie połączenia ćwiczonej głoski z innymi dźwiękami mowy, w taki sposób, aby przy jak najmniejszym wysiłku uzyskać oczekiwany efekt. Trzeba pamiętać o istnieniu łatwiejszych i trudniejszych połączeń i zasadzie stopniowania trudności, zgodnie, z którą w początkowej fazie terapii ćwiczy się właśnie te łatwiejsze połączenia. Efektem tego etapu postępowania terapeutycznego jest prawidłowo realizowana głoska w mówieniu kontrolowanym i spontanicznym.

Jakie są najważniejsze ZASADY TERAPII LOGOPEDYCZNEJ?

ZASADY TERAPII LOGOPEDYCZNEJ to ogólne reguły postępowania, których powinien przestrzegać logopeda podczas planowania i prowadzenia terapii logopedycznej. Należą do nich:

  • zasada wczesnego rozpoczynania terapii;
  • zasada indywidualizacji;
  • zasada wykorzystania wszystkich możliwości pacjenta;
  • zasada kompleksowego oddziaływania;
  • zasada aktywnego i świadomego udziału pacjenta w terapii;
  • zasada współpracy z najbliższym otoczeniem;­­­­
  • zasada systematyczności (!!!);
  • zasada stopniowania trudności.[2]

 

Bibliografia:

[1] G. Jastrzębowska, Podstawy teorii i diagnozy logopedycznej. Uniwersytet Opolski, Opole 2003, s. 408.

[2] G. Jastrzębowska, Logopedia – pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki. Zaburzenia komunikacji językowej u dzieci i osób dorosłych. Tom II, Uniwersytet Opolski, Opole 2003